Het verhaal achter de miljoenen van Seedorf

Eén van de meest opvallendste zaken in de laatste jaren van het Surinaamse voetbal was het afslaan van voetballer Clarence Seedorf (foto), ...

Eén van de meest opvallendste zaken in de laatste jaren van het Surinaamse voetbal was het afslaan van voetballer Clarence Seedorf (foto), door de Surinaamse Voetbalbond (SVB). De middenvelder van AC Milan wilde namelijk miljoenen investeren in het voetbal van Suriname. Journalist Diederik Samwel, die het Surinaams elftal van dichtbij volgde tijdens de WK-kwalificatie, ontdekte het verhaal toen hij met wijlen Ronald Koorndijk sprak. Koorndijk was onder andere delegatieleider van het nationale elftal en ondervoorzitter bij de SVB.

Het gesprek vond plaats op 21 juni 2008 in Guyana, de dag voor de laatste wedstrijd in de tweede ronde van de WK-kwalificatie. Diederik Samwel beschreef het gesprek in voetbaltijdschrift ‘Hard gras’ onder de titel Arm Suriname. De passage over het bod van Clarence Seedorf is onderstaand te lezen.

Tegen half elf ’s avonds – de spelers horen nu aanstalten te maken om verplicht te rusten – tref ik delegatieleider Koorndijk aan op het overdekte terras naast het zwembad van het hotel. Hij heeft de gepaneerde vleesschijf aan zich voorbij laten gaan en is samen met zijn vrouw in de stad gaan eten. Ze is speciaal overgekomen voor de wedstrijd van morgen en zoiets moet kunnen voor een keertje. Nu pakken ze nog een laatste drankje en dan hoopt Koorndijk straks een goede nacht te maken. Hij is nerveus, nu al. ‘Sam luister, we hebben misschien niet de allerbeste spelers, maar we gaan het redden morgen. Ik heb een goed gevoel.’

Hé, dat is interessant. Hoezo niet de beste spelers? Had hij er een paar uit Holland willen halen soms? Nee, Koorndijk weet net zo goed als ik dat het sportpaspoort niet eenvoudig valt te regelen. Hij heeft het meer over mentaliteit, instelling en geldzaken. ‘Als we niet oppassen spelen onze internationals nog een potje zaalvoetbal voor een interland omdat ze daar snel even honderd SRD kunnen ophalen.’

Voorzichtig stel ik dat ook de bond zich die situatie zou mogen aantrekken. Wanneer de jongens van de selectie meer dan een onkostenvergoeding tegemoet zouden kunnen zien, zouden ze minder snel in de verleiding komen om elders geld te pakken. ‘Klopt,’ zegt Koorndijk. ‘Maar denk je dat wij zo veel geld hebben? Het wordt nog een hele toer om straks de tickets voor de uitwedstrijden in de groepsfase te betalen wanneer we van Guyana winnen. We zijn in gesprek met het bedrijfsleven, maar daar mogen we niet meteen tonnen van verwachten. Het blijft lastig om de financiering rond te krijgen. Of hadden we soms met Seedorf in zee moeten gaan?’

Het wordt steeds interessanter en we bestellen nog een flesje bier. Dan verteld Koorndijk over de poging van Clarence Seedorf om de voetbalbond over te nemen. Want zo kan ik het rustig stellen. Begin dit jaar heeft Geoffrey Schuhkraft, de directeur van ON International die onder meer de belangen van Seedorf behartigt, twee keer een bliksembezoek gebracht aan Suriname.

Tijdens zijn eerste verblijf heeft hij de bond een voorstel gedaan en bij zijn terugkeer wilde Schuhkraft de contracten tekenen. Het komt erop neer dat Seedorf van plan was iets van drie miljoen euro in het Surinaamse voetbal te stoppen, op voorwaarde dat hij invloed zou krijgen op het gevoerde beleid. Ook zou hij graag het Essedstadion. Daarnaast was de opzet om een soort Raad van Commissarissen te installeren met negen leden: vier vertegenwoordigers van de SVB, vier namens ON International en Clarence zelf als voorzitter.

Op zichzelf een goed plan, zeg ik tegen Koorndijk. Voor zover ik weet is Clarence zeer begaan met Suriname en het Surinaamse voetbal en vliegt hij geregeld over uit Holland of Italië. Zeven jaar terug heeft hij op zijn familiegrond op Para een stadion laten bouwen. Daar worden sinds dit seizoen strak georganiseerde jeugdcompetities gespeeld. Inclusief training, huiswerkbegeleiding en sociale controle. Wanneer Seedorf ook zijn ambities met de voetbalbond waarmaakt, kunnen de Surinaamse voetballers daar volgens mij nog veel plezier aan beleven.

Dat moet ik toch anders zien, zegt Koorndijk. De voetbalbond kan toch niet zomaar de contracten met de huidige sponsors naast zich neerleggen? Bovendien moet het bestuur verantwoording afleggen aan de ledenvergadering. En het instellen van zo’n Raad is volgens hem sowieso in strijd met de statuten. Want met de door Seedorf voorgestelde verhouding mag ik drie keer raden wie straks de beslissingen neemt.

De delegatie van de SVB heeft tijdens het tweede onderhoud met Schuhkraft het voorstel dan ook beleefd naast zich neergelegd. Tot grote ontsteltenis van de zaakwaarnemer. ‘Die man komt uit Australië, geloof ik, en hij had het maar over “an offer we could not refuse”. En dat het een klap in het gezicht van Seedorf zou zijn. Maar ja, Clarence had om te beginnen niet die meneer Schuhkraft moeten sturen. Waarom is hij zelf niet komen praten?’

Dan staat Koorndijk op van zijn tafeltje. Tijd om te gaan slapen. ‘Sam, mi boy, ik zeg het je, we pakken ze morgen, die Guyanezen. Ook zonder de hulp van Seedorf.’

Diederik Samwel schreef naast zijn belevenissen rond het Surinaams voetbalelftal in ‘Hard gras nr. 62’ ook het boek ‘Suriname in het hart’, waar ook weer het Surinaamse voetbal aanbod komt.