'Gebrek aan openheid omtrent bestuursverkiezing'

Column [De Ware Tijd] - Volgens de eerste berichten zijn leden van de Surinaamse Voetbalbond driftig bezig een bestuur samen te stellen da...

Column [De Ware Tijd] - Volgens de eerste berichten zijn leden van de Surinaamse Voetbalbond driftig bezig een bestuur samen te stellen dat op 26 april in het zadel komt. Drie kandidatenlijsten zijn in omloop van personen die geen link hebben met de Surinaamse voetballerij tot kandidaten die reeds zitting hadden in het SVB-bestuur.

Namen worden angstvallig geheim gehouden, wat niet wijst op transparantie. Zorgpunt bij elke verkiezing is dat vooraf geen programma's worden gepresenteerd. Met nog amper enkele weken voor de verkiezing kunnen noch de leden, noch de sportliefhebbers een oordeel geven over de voornemens. Het verbaast niet dat op de valreep een A-viertje wordt geproduceerd. Door dit gebrek aan openheid is het vertrouwen dat aan kandidaten gegeven moet worden zoek. Het voorspelt een onduidelijke intentie die er bestaat de bond in deze moeilijke tijd van transformatie te leiden.

Lang genoeg zijn bestuursverkiezingen bij de bond gehouden zonder dat er een profiel is beschreven van de kandidaten die de kwaliteit bezitten leiding en richting aan de grootste bond in Suriname te geven. Nog minder wordt een inzichtelijk programma gepresenteerd waarin de beleidsintenties zijn verwoord. Een uitvoerbaar programma is één ding, de aanvaardbare profielen van toekomstige bestuurders zijn een andere zaak. Bekwame bestuurders moeten aan de basis staan van de uitvoering van bestuurlijke werkzaamheden, een toekomstgerichte visie en een maatschappijbeschouwing hebben.

Trouwens sportbeoefenaars staan met beide benen in de maatschappij en aangezien sport wereldwijd een belangrijke plaats inneemt in een gemeenschap, is kennis van gedragingen van sporters van uitermate belang. Ze worden beïnvloed door de samenleving en omgekeerd kunnen zij met name normen en waarden een voorname plaats geven bij gedragsveranderingen. Het besturen van organisaties in ontwikkelingslanden als Suriname, vraagt aparte kennis en kunde en de bereidheid zijn vrije tijd op te offeren. De SVB is geen vetpot, vandaar dat centraal bij bestuurders belangeloze instap en onbaatzuchtigheid zijn vereist.

Sportvraagstukken worden nationaal zowel internationaal complexer. Dat wil zeggen dat Suriname zich niet mag afsluiten van internationale gebeurtenissen. Out of the box denken en innovatieve krachten zijn nodig om de ontwikkelingen bij te benen. Er is geen tijd meer te verliezen omdat het Caraïbisch Gebied en andere continenten in de Surinaamse regio een voorsprong hebben opgebouwd, terwijl Suriname achteruit holt. Afgezien van de achterstand in professionalisering van alle bestuurlijke aspecten bij verenigingen en bonden, gaan voorzieningen en randvoorwaarden niet mee met moderne ontwikkelingen en inzichten over de plaats die de Surinaamse sporter verdient. Een ad hoc beleid brengt Suriname geen stap verder.

Voor het laatste staat het overheids handelen model. Meer dan duidelijk tekent een situatie zich af waarbij eerst ad hoc besluiten worden genomen door de overheid over een toekomstig sportbeleid, om daarna inderhaast congressen te houden. Dit is van achter naar voren werken. Reizen worden gemaakt naar het buitenland om krachten aan te trekken terwijl het veld hier niet is geconsulteerd. Wanneer het beleid dreigt vast te lopen gaan beleidsmakers weer dunnetjes over een eerder congres, terwijl niet zo lang geleden bonden en sportorganisaties moesten opdraven om het sportbeleid te helpen samenstellen. Genoeg ideeën zijn reeds gebundeld en gepresenteerd. Het zwakste punt van beleidsmakers is de DOE mentaliteit. Kennelijk de reden waarom president Bouterse op nagenoeg alle ministeries een Task Force heeft ingesteld.