Te veel tranen zijn de afgelopen decennia de vrije loop gelaten en te veel investeringen zijn gedaan die van ergens naar nergens schijnen te...
Te veel tranen zijn de afgelopen decennia de vrije loop gelaten en te veel investeringen zijn gedaan die van ergens naar nergens schijnen te lopen. Een vicieuze cirkel van vallen en opstaan, zonder dat er zicht is op een doorbraak van voetbal in Suriname naar de top of subtop in de regio. Een doorbraak naar een eindtoernooi is helemaal buiten bereik.
Wanneer iedereen hoopt koestert op een beter bestaan – in dit opzicht betere resultaten op het sportveld – en dat verlangen, die droom wordt geen werkelijkheid, dan is een diepgaande studie vereist. Sporters in onze regio en daarbuiten komen niet van een andere planeet. Het zijn doodgewone sporters van vlees en bloed, die ergens op de wereld het talent dat zij hebben meegekregen en de stimulansen om het verder te ontwikkelen, hebben benut.
Sportbestuurders in het buitenland zijn dezelfde zielen als in Suriname. Wat hebben zij dan meer dan wij? Visie, daadkracht, wilskracht, saamhorigheid of financiën? Hoe doen zij dat? In hoeverre zijn onze mensen bereid te gaan rondkijken waar het succes ligt in de landen die Suriname zijn voorbijgestreefd? Wat is het geheim? Waar begon de terugval in Suriname en wat zijn de redenen tot de achteruitgang of stilstand? Is het een generatieprobleem? Zijn de jongeren van vandaag minder gemotiveerd dan die van vroeger? Zo ja, waar ligt dat aan.
Is de politiek onvoldoende betrokken bij sport en wordt dit maatschappelijk verschijnsel niet geaccepteerd als politiek relevant? Hoe serieus wordt sportbeoefening gezien door de bril van beleidsmakers als middel ter bevordering van een goede volksgezondheid? Blijft de oproep van medische deskundigen om de bewegingscultuur meer vorm en inhoud te geven als een stem van roepende in de woestijn? Eerlijk gezegd gaan mensen naar bed met deze vragen en staan er weer mee op zonder een gedegen antwoord daarop te hebben ontvangen.
Snellere groei
Wat nu? Aan de vooravond van de jaarwisseling is er werk aan de winkel voor alle sportoverkoepelingen. Een passieve houding moet plaatsmaken voor een actieve, wetenschappelijk verantwoorde opstelling. Te vaak hebben sportbestuurders de voornemens die ze bij elke jaarwisseling uitspreken bij woorden gelaten. Intensief en voortdurend overleg tussen hen en de leden over onderzoek naar snellere groei van welke tak van sport ook, moet in 2011 tot hoofddoel worden gemaakt. Is het niet zo dat wij ons teveel bezighouden met routinematige zaken? We zijn al gauw tevreden met de organisatie van een competitie die niet eens sterk is en weinig mensen trekt.
Professionalisering
Voetbal is een zorgenkind. Het is de grootste tak van sport, met de meeste actieve en passieve deelnemers. In het beleidsplan van de Surinaamse Voetbalbond (SVB) 2010-2013 is vastgesteld dat voortvarend gestreefd wordt naar verdere professionalisering zodat de doelen op alle niveaus gehaald worden. De bond hecht veel waarde aan een breed draagvlak en betrekt daarbij het bedrijfsleven en de media bij de professionalisering.
Hoewel in het beleidsplan geen exacte datum is genoemd, wil het bondsbestuur op korte termijn overgaan tot samenstelling van de commissie 'Voetbaltoekomst Suriname'. De voorzitter van de SVB wordt ambtshalve voorzitter van de commissie die de ontwikkeling moet aanjagen. Het stappenplan bestaat uit vier aansachtspunten: competitieopzet, nationale selecties, jeugd- & vrouwenvoetbal en sponsoring & marketing.
Binnen de SVB is nagedacht over kansen en bedreigingen. Wat de kansen betreft staat nationale en internationale samenwerking centraal, er is onder andere gesproken over de dubbele nationaliteit, trainers uit het buitenland en de introductie van een profleague.
De bedreigingen zijn onder andere de afname van publieke belangstelling en geen adequate beloningsstructuur voor bestuurders, directeur, staf en personeel bij de bond.
Profleague in Statuten
Tijdens de propaganda bij de vorige SVB-verkiezingen, twee jaar geleden, hebben de groep-Johan Seedorf en de groep-Delano Landvreugd het in het leven roepen van een profleague als issue gebruikt. In het beleidsplan van het bestuur Giskus 2010-2013 is dat ook prominent aangehaald. Dat wil zeggen dat de leden die bij meerderheid het beleidsplan hebben goedgekeurd volmacht hebben gegeven om een profleague in het leven te roepen. Dit legt grote verplichtingen op het bondsbestuur en de leden die draagvlak moeten geven.
Meer nog, in de statuten van de moederorganisatie, is in artikel vier sub a en b expliciet aangegeven dat er plaats is ingeruimd voor de sectie 'betaald voetbal' en sectie 'amateurvoetbal'. De huidige topsectie wordt beschouwd als de amateursectie, maar de sectie 'betaald voetbal' is toekomstmuziek. En het is juist belangrijk dat de contouren van een profleague en de sectie 'betaald voetbal' in 2011 nader worden onderzocht zodat de basis gelegd kan worden voor mogelijke herstructurering van ons voetbal.
Klik op bovenstaande afbeelding voor het gehele beleidsplan (2009-2013) van de SVB.
Ik heb dat beleidsplan van de SVB doornomen,maar het is steeds een beleidsplan na een beleidsplan.
BeantwoordenVerwijderenNooit is men tot een krachtdadig beleid gekomen,ik weet ook nu niet waarom ik de SVB voor de volle 100% zou moeten geloven!
We zijn nu sinds de onafhankelijkheid 36jaren verder,al meer dan 1 eeuw,komt men er dan nu pas achter dat het huidige beleid niet werkt?Moet dat dan 36 jaren kosten om erachter te komen dat het huidige beleid van de SVB nooit gewerkt heeft?Wat is dat toch erg laat!!!
Eerst zien,dan geloven!Ik geloof niet mooie voornemens op papier,totdat er daadwerkelijk tot aktie is overgegaan!
Een gebed zonder einde, het zogenaamde beleid van de SVB. Ik heb helaas geen vertrouwen meer in het surinaams voetbal, ik heb de hoop opgegeven.
BeantwoordenVerwijderen