Het aflassen van de PARBO Bier Cup 2011 heeft een discussie ontketend. In verklaringen van de Stichting Internationaal Voetbal Suriname (SIV...
Het aflassen van de PARBO Bier Cup 2011 heeft een discussie ontketend. In verklaringen van de Stichting Internationaal Voetbal Suriname (SIVS) en de Surinaamse Voetbalbond (SVB) is een zekere onvriendelijkheid te proeven over de redenen die hebben geleid tot het afgelasten van het toernooi. De discussie draait om de condities voor het promoten van Parbobier.
Wat is er aan de hand? Op aanvraag van SIVS heeft de SVB medio februari een offerte opgesteld met de voorwaarden voor de huur van het stadion. Er kan worden aangenomen dat SIVS de inhoud van de offerte met de sponsor heeft besproken. Uit de offerte werd duidelijk dat niet aan de eis van Parbo zou worden voldaan, namelijk dat het stadion reclamevrij werd verhuurd. Dit valt af te leiden uit de passage in de verklaring van de SVB, waarin is aangegeven dat verhuur van het stadion uitsluitend mogelijk is in de staat waarin het zich bevindt.
Het zou handiger zijn geweest als SIVS meteen de knoop had doorgehakt, omdat verschil in opvatting over huur en verhuur voorgaande jaren ook een pijnpunt is geweest.
Op zoek gaan naar een andere sponsor die wel wil voldoen aan de voorwaarden van de SVB, zou tot één van de mogelijkheden kunnen behoren. Vanuit hun verantwoordelijkheden hebben zowel de brouwerij als de SVB hun eisen gesteld. Parbo wil een ruimte waarin bestaande sponsors niet te herkennen zijn. Daarmee krijgt de SVB claims aan zijn broek voor contractbreuk en werkt daar niet aan mee. Dat die contracten bestaan is een gegeven en in geen enkele geciviliseerde samenleving is het verantwoord een contract open te breken zonder medewerking van beide partijen.
In feite hebben zowel Parbo als de SVB gelijk. Parbo mag eisen, maar de SVB is aan handen en voeten gebonden door contracten en weigert naar de slachtbank geleid te worden.
Precies waar deze patstelling eindigt zou een traject ingezet moeten worden door bekwame onderhandelaars, om tot een samenwerkingsvorm te komen tussen de sponsor, die zich inmiddels heeft teruggetrokken, en alle bestaande sponsors die momenteel in en rondom het stadion hun merkuiting hebben. Die laatsten zouden toestemming moeten geven hun merk voor één keer te parkeren.
Bij het bestuderen van de verklaringen van SIVS en de SVB is een dergelijk gemeenschappelijk overleg niet gebleken. Daarmee is de kans voorbijgegaan om te tonen dat er in Suriname, ondanks belangentegenstellingen, een diep en volwassen besef bestaat in de sport dat om gemeenschappelijke doelen te bereiken, samengewerkt zal moeten worden.
De SVB moet zich in de toekomst bij het sluiten van sponsorovereenkomsten door marketingdeskundigen laten bijstaan. Informatie over gangbare contracten, zoals die in de internationale voetbalwereld gesloten worden, die enige overeenkomst vertonen met de Surinaamse situatie, dienen meegenomen te worden. Er is transparantie vanuit de SVB nodig over de voordelen en plichten van sponsorovereenkomsten.
Bij eventuele verlenging van oude contracten en het sluiten van nieuwe wordt verwacht dat meningen van leden van de bond gepeild worden. Daarmee wordt een breed draagvlak geschapen en ruggensteun gegeven om het maximale uit sponsorcontracten te halen. Verbetering van de kwaliteit van het product voetbal is nodig om de onderhandelingspositie van de bond met sponsors te versterken. Mogelijk laat de SVB zijn gedachte gaan over een nieuwe beheersvorm, waarbij stadions onder beheer van de moederorganisatie worden geplaatst.
COMMENTS