'Surinaams voetbal mist voorbeeldfiguren'

Column [Bert Eersteling] - Het is gewoon een feit dat het Surinaamse voetbal, niet stationair, maar met rasse schreden bergafwaarts gaat. ...

Column [Bert Eersteling] - Het is gewoon een feit dat het Surinaamse voetbal, niet stationair, maar met rasse schreden bergafwaarts gaat. Het absolute nulpunt is nog niet bereikt maar persoonlijk denk ik dat wij naar die richting afstevenen, als er geen beleid komt dat deze achteruitgang zal kunnen stuiten. Ik zie dit echter binnen vijf jaren niet gebeuren.

Wat een pessimisme zullen zeker enkele lezers van dit artikel weleens kunnen roepen. Echter ben ik ervan overtuigd dat het gros van de lezers mijn stelling zullen onderschrijven en ondersteunen. Vooral de groep 40 jarigen en ouder.

De periode 1960 tot 1984
Ik heb deze periode genoemd omdat er nog legendarische Surinaamse voetbalfanaten van deze periode in leven zijn. De perioden daarvoor waren ook heel goede voetbal jaren zoals ik dat heb kunnen horen van oudere personen en lezen uit boekwerken van met name Guno Hoen. Overigens, heeft die generatie voetballers als voorbeeldfiguren gediend voor de groep spelers van de periode zoals hierboven genoemd. In elk geval staat bekend in de voetbal-annalen dat Suriname in Zuid-Amerika en het Caraïbisch gebied een echt voetbal land was met vele sierlijke voetballers die topprestatie leverden.

Er bestond ook clubliefde bij spelers en supporters. In deze periode waren haast alle wedstrijden op niveau. Absolute topwedstrijden waren tussen de verenigingen Robinhood 'mi boi',Transvaal, Leo Victor en Voorwaarts. Het Suriname Stadion, thans het André Kamperveen stadion, was altijd vol tot overvol bij de titanenstrijd tussen Robinhood, 'mi boi', en Transvaal. De sfeer in het stadion was altijd bij deze wedstrijd gespannen en ontspannen tegelijk. Hoe vaak gebeurde het niet dat heftige discussies op de tribune soms geleid hebben tot handgemeen tussen, je leest het goed, (ook) vrienden onderling die of van Robinhood of van Transvaal waren.

In de meeste gevallen bleven de kemphanen na de heftige discussie of handgemeen naast elkaar zitten gedurende de spannende wedstrijd. Er werd spel op niveau gepresenteerd op zowel tactisch en vooral op technisch gebied. Wat je nu ziet in het spelbeeld van de Spaanse topclub Barcelona en Real Madrid, zag je bij Robinhood en Transvaal. Het rondcirkelen van de bal, het zogenoemde combinatiespel was mooi om ernaar te kijken in het eigen stadion. Het Surinaamse voetbal had meer trekken van het Braziliaanse voetbal dat ook op dat moment in volle hoge glorie was. Immers de Koning van voetbal 'Pele' verkeerde in zijn opperbeste vorm. Het AK-stadion, was bij elke ontmoeting tussen Robinhood en Transvaal uitverkocht zoals ik eerder stelde. Standplaats, tribune noord en hoofdtribune waren altijd vol. Wat ook de voetbalsfeer in het land verhoogde was de live uitzendingen via SRS en Apintie. Jammer dat televisie nog in kinderschoenen verkeerde.

Het bedrijfsleven leverde een bijdrage aan de groei en ontwikkeling van het Surinaamse voetbal middels sponsoring. Het fenomeen van clubbaas bestond er niet. De clubs werden geleid door een gedegen bestuur dat ondersteund werd door diverse commissies. De leden betaalden contributie. De clubgebouwen waren plaatsen waar aan overdracht van kennis werden gedaan. Jonge spelers hadden vaak een identificatiefiguur in het Surinaamse voetbalgebeuren. Uiteraard wilde elke speler ook als Koning Pele zijn.

Enkele bekende voetbal specialisten zijn:
Robinhood: Van Dorpel (goalie), Sion rechtsback die heel veel last had Wiene Schal. Verder Remy Olemberg de lange laatste verdediger met zijn welbekende keiharde diagonale vrije trappen, wijlen Ewoud Leeflang bikkelharde stopper, Wilfred Garden (omoe) moeilijk te verslaan in de lucht en op de grond, Siegfried Haltman een zeer goede en fenomenaal bal dribbelaar, Bill Waterval een sierlijke middenvelder, Roy George taaie en inzichtvolle middenvelder, Harold en Siegfried Rustenberg goede voorhoede en achterhoede speler, Delano Rigters alias DC 10, vanwege zijn goed ontwikkelde loopvermogen en harde diagonale schotten die vaak resulteerden in doelpunten, Rinaldo Enthing alias Pele een zeer goede baldribbelaar en bekend om zijn passeer vermogen, Stanley Krenten ook een bekende maar linksbenige baldribbelaar vanuit het middenveld, Nathoe goede voorhoede speler. Leilis, Keppie Stuart, Kenneth Kluivert de vader van Patrick Kluivert, Errol Emanuelson (foto: links, met toptrainer Ronald Kolf) de vader van Urby Emanuelson bij AC Milan.

Bij Transvaal waren supersterren als Emile Barron, August en Jules Lagadeau, Oosthuizen, Wong Swie Sang, Gesser een grote verdediger, Pauli Korte goede dribbelaar, Wensley Bundel harde en inzichtvolle middenvelder,Wiene Schal een sierlijke en vlijmscherpe voorhoede speler met wie elke verdediger rekening meehield, Brammerloo die elke doelman angst aanjoeg met zijn zeer keiharde schot. Van Dorpel van Robinhood gilde altijd tegen zijn verdedigers als Brammerloo aanstromde "un hori ing". Verder heb je jongens als Darmin, Godlieb, Playfair.

Leo Victor had spelers als Kranenburg, Kenneth Borgia, Frank Borgia een bikkelharde verdediger, doelman Blijd, Guilian etc.

Ik zou zo door kunnen gaan met het noemen van zeer goede technisch en tactisch begaafde voetballers van de periode 1960-1984. Ik mag vermelden dat haast alle speler die ik hier heb genoemd boven het gemiddelde technische vermogen liggen van spelers in grote competitie die ik thans via de tv bekijk. Het is geen verbeelding, maar Schal, Rustenberg, Garden, Gesser, Bundel, Ething, Jules Lagadeau, Barron, Leeflang, Rigthers, Emanuelson, Roy George, Siegfried Haltman, Stanley Krenten, Frank en Kenneth Borgia, Remy Olemberg etc, zouden in bijvoorbeeld de Spaanse competitie kunnen uitkomen als ik de vergelijking maak tussen deze spelers en spelers die ik in diverse clubs in Primera division zie voetballen. Jules Lagadeau en Roy George bijvoorbeeld zouden in de positie van respectievelijk Savi en Sabi Alonso kunnen staan. Wilfred Omoe Garden kon de positie van een Pique overnemen of zelf beter doen. Ewoud Leeflang kon even goed als Baressi en Puyol voetballen. Ik durf zelf te stellen dat wijlen Leeflang ietsje boven het niveau van Puyol voetbalde. Garden zou het beter doen dan een Lucio of Puyol. Schal en Enthing waren technisch gewoon beter dan een Huaguin of Benzema en zeker vergelijkbaar met de korte Iniesta. Absoluut.

Met deze voorbeelden/vergelijking wil ik aangeven dat het Surinaamse voetbal op een hoger niveau stond. Er waren tal van voorbeeldfiguren die goede diensten hebben bewezen aan de voetballerij in Suriname. In die dagen was het een eer om opgeroepen te worden voor de Nationale selectie. Elke spelers deed zijn uiterste om een vaste plaats te bemachtigen in de Nationale selectie, die uit een A en een B selectie bestond.

Huidig voetbalgebeuren in Suriname
Wat wij thans meemaken is in vergelijking met vroeger niveauloos. Geen interesse van de spelers om steeds beter te presteren. Oefeningen worden zeer slecht bezocht. Technisch en tactisch vermogen van de spelers is erg benedenmaats. Er bestaat geen clubliefde. Het gaat zover dat wanneer Real Madrid moet uitkomen tegen Barcelona in Spanje er van de zijde van de Surinaamse spelers geen animo bestaat om in eigen competitie uit te komen. Het lijkt erop dat de Surinaamse voetballers meer Spanjaarden zijn dan Surinamers. Men waardeert het buitenlandse voetbal meer dan het eigen voetbal. De supporters blijven weg van de stadions omdat er geen niveau voetbal wordt voorgeschoteld. Het fenomeen van clubpresident in onze voetbal historie schijnt ook zijn negatieve werking te hebben op de ontwikkeling van duurzame clubliefde. Een man bepaalt en niet het bestuur. Dat brengt achteruitgang met zich mee.

Spelers worden als dolle overgekocht van het ene jaar in het andere. Geen garantie meer om duurzaam stabiele ploegen te hebben in Suriname.Neem maar het voorbeeld van de laatste ontwikkeling over trainer en spelers bij Robinhood. Alleen in Suriname is het mogelijk dat 14 spelers in een transferperiode een ploeg mag verlaten. En nog erbij een kampioensploeg die Suriname in CONCACAF verband moet vertegenwoordigen. Het wordt een debacle voor het Surinaamse voetbal met een zeer verzwakt kampioen Robinhood. Het deert niemand dat zo een debacle ons overkomt. Men heeft niets te maken dat ons voetbal een slechter rangschikking zal krijgen op de Fifa ranglijst. Nee, geen beleid, geen visie, geen ambitie zijdens de Surinaamse voetballer, clubpresidenten en SVB bestuur. In elk geval bestaat in ons huidig voetbal geen enkele identificatiefiguur voor de komende generatie voetballers. De huidige spelers zijn beter in de zaalvoetballerij. Immers hoe vaak is het niet voorgekomen dat een speler zich ziek meldt voor een voetbalwedstrijd en op dezelfde avond prompt verschijnt op een zaalvoetbalwedstrijd. Nee, het kan niet zo doorgaan.

Er moet beleid gemaakt worden. De regelgeving binnen de SVB moet aangepast worden. Het transferbeleid moet absoluut aangepakt worden. Besturen van clubs moeten verplicht worden hun verdiensten te melden aan SVB. En ga maar zo door.