Menzo houdt voet bij stuk over trainersfunctie

Stanley Menzo (foto: links, met Desney Romeo) heeft in een persbericht gereageerd op het betoog van SVB-voorzitter John Krishnadath. "...

Stanley Menzo (foto: links, met Desney Romeo) heeft in een persbericht gereageerd op het betoog van SVB-voorzitter John Krishnadath. "Men hoeft geen psychologie gestudeerd te hebben om kennis te dragen van het gezegde dat een mens op een bepaald moment gaat geloven in zijn eigen onwaarheden. Voor mij is het voldoende om mij in mijn reactie op de voorzitter van de SVB te onthouden van enige vorm van pathos", begint Menzo zijn stuk.

Onderstaand het vervolg van Menzo's reactie:

Zijn weerwoord op mijn interview op 5 april jl. in het sportprogramma 'Start en finish' van ABC, na een bedenktijd van meer dan een week, is uitermate pover en het verhaal overschrijdt opnieuw de grens van werkelijkheid richting fantasie. Ik zal mij evenwel beperken tot de kern van feiten zoals door mij al besproken in het tv-programma. Daarbij zal ik ook ingaan op de zogenaamde onderbouwing van de aantijgingen jegens mijn persoon die door betrokkene nu eraan wordt geplakt.

Maar voor ik dat doe refereer ik aan een publicatie in Dagblad Suriname van zaterdag 11 april jl. van de hand van sportcolumnist Satis Baldewsingh. In zijn stuk met als titel 'Sportcolumn: ik voel mij misbruikt' doet hij meer dan een boekje open. De columnist geeft aan zich 'misbruikt' te voelen door de heer Krisnadath en merkt in dat verband onder meer op: 'Ik was wel goed toen ik Menzo moest aanpakken. Nu komt Menzo met een andere lezing van zaken dan mij is voorgehouden' (einde citaat). Met ander woorden de voorzitter van de Nationale Voetbalbond van Suriname heeft een journalist opgeroepen mij aan te pakken in zijn columns; hetgeen overigens ook is gebeurd. Over ethiek en normbesef gesproken. Een reden van deze beschadigingsactie jegens mijn persoon kan ik evenwel niet bedenken en ook niet erbij fantaseren. Tot aan zijn intrede bij de SVB, twee jaar geleden, had ik van de heer Krishnadath nooit gehoord en nadien heb ik slechts een enkele keer een ontmoeting gehad. Waarom hij zijn pijlen op mij heeft gericht is voor mij een raadsel.

Feiten
1. Gedurende de 1e helft van oktober 2014 ben ik in Suriname geweest om als docent op te treden voor een cursus van de Top Sectie Coaches van de SVB. Op een bespreking met de KNVB op 5 maart 2014 werd op instigatie van de Technisch Directeur van de SVB, de heer Kolf, de KNVB gevraagd om ondersteuning. Van KNVB zijde werd ingestemd met het gevraagde. Op het moment van realisatie heeft de KNVB aan de voorzitter van de SVB de suggestie gedaan om mij toe te voegen aan de docenten die vanuit Nederland zouden komen om de cursus te verzorgen. Hiermee werd door de SVB ingestemd. Met andere woorden niet de voorzitter van de SVB heeft 'uitdrukkelijk gevraagd om mij als trainer op te nemen', maar dit is gebeurd op suggestie van de KNVB.

2. Van een 'face tot face ' ontmoeting om enige zaken met mij bespreken, zoals de heer Krishnadath nu stelt, is vooraf geen sprake geweest. Tijdens de voetbalwedstrijd om de Presidents Cup in oktober 2014 was ik in gezelschap van de heer Johan Seedorf. Wij werden bij die gelegenheid aangesproken door de heer Krishnadath met de mededeling dat hij ons beiden wilde spreken over enkele zaken betreffende de SVB. Er werd een eerste datum afgesproken voor een gesprek.

Deze ontmoeting werd afgezegd wegens verhindering (ziekte) van de SVB-voorzitter. Na beëindiging van de cursus werd ik gevraagd om op medio oktober 2014 langs te komen bij het bondskantoor voor de bespreking die eerder geen doorgang vond. Daar aangekomen bleek ik de enige gesprekspartner te zijn, de heer Seedorf ontbrak als oorspronkelijk mede-uitgenodigde, een reden omtrent diens afwezigheid werd mij niet gegeven. Van SVB zijde waren aanwezig de heren Krishnadath, Bilkerdijk en Van Sichem.

De kern van het gesprek was:
- de SVB is op zoek naar expertise om in gang gezette projecten (met name wat betreft een nieuw stadion en het opzetten van een profleague) verder te ontwikkelen. Mijn antwoord was: wat jullie zoeken is om de hoek in Nederland bij de Suriprofs en de KNVB.

- op de vraag 'om te helpen bij de registratie van profvoetballers met een Surinaamse achtergrond' heb ik aangegeven dat velen bij de Suriprofs bekend zijn en dat de KNVB kan voorzien in aanvullingen van de bij ons bestaande lijst.

- ook werd gesteld dat er verschillenden initiatieven in Nederland bestaan ter ondersteuning van het voetbal in Suriname met daaraan gekoppeld de vraag waarom komen jullie daar niet tot een bundeling. Ik reageerde daarop door te stellen dat wij de Suriprofs al vijftien jaar gezamenlijk met anderen activiteiten ontplooien voor Suriname.

Dit zijn de onderwerpen die in de zogenaamde 'face tot face' bespreking aan de orde zijn geweest. Het is een vast gebruik dat van een formeel gesprek, zoals het kennelijk werd beschouwd (gelet op de 'setting' ervan) een verslag wordt gemaakt en naar alle participanten wordt gestuurd. Aan mij werd niet gezegd bij de aanvang van de bijeenkomst dat er een verslag zou worden gemaakt, evenmin heb ik ooit een verslag ontvangen! Noch heb ik kunnen waarnemen dat ter plekke door de heer Van Sichem een verslag is gemaakt, of zoals de heer Krishnadath stelt dat eerstgenoemde 'de essentie van dit gesprek vastlegde'.

Bondscoachschap
Dan de kernvraag waar het in deze kwestie om gaat: ben ik door wie dan ook op enig moment gevraagd bondscoach te worden van een formele of informele selectie van Suriname? Vooropgesteld dat ik (en velen met mij) het een eer zouden vinden om het land waar hij geboren en deels is opgegroeid in een dergelijke functie te mogen dienen. Daar mag geen misverstand over bestaan. Het antwoord op deze vraag is nog steeds volmondig 'neen'.

Op de ALV van 27 maart jl., zoals te beluisteren op de geluidopname afgespeeld bij het interview met mij op 5 maart jl. bij ABC, informeert de SVB-voorzitter de leden onder meer als volgt: 'Ik heb vervolgens een gesprek gehad met de heer Menzo waarin ik hem gevraagd heb , wil je ons trainen?' En aan het einde van de desbetreffende monoloog volgt de zinsnede (hier min of meer letterlijk weergegeven): 'Ik heb hem toen gezegd, jere no, mi aksie wan san lek sranan mang tegen wan tra sranan mang. Je kan toch niet van mij verwachten dat ik de KNVB ga vragen eh kong ronsel deng spelers gi mi? Het grote probleem echter voor de SVB-voorzitter is hier: het gesprek waaraan hij refereert heeft nooit plaatsgevonden!

In zijn betoog herhaalt de heer Krishnadath wijselijk deze woorden dan ook niet meer, maar stelt hij nu: 'In Nederland heeft Steven Dijksteel Menzo persoonlijk benaderd om onder andere als coach voor het Natio team te fungeren'. Maar opnieuw zijn de feiten anders dan de vermeende waarheidsweergave van de heer Krishnadath. In de eerste helft van november 2014 werd ik gebeld door de heer Dijksteel, met wie ik voorheen onbekend was. Hij zei mij dat hij zich, met enkele anderen, bezorgd maakte over de staat waarin het Surinaams voetbal zich bevond. Hij wilde daar graag over praten met mij. In het gesprek dat daaropvolgend plaats vond op 13 november 2014, in aanwezigheid van een zekere heer Ara Heuvel die ik verder ook niet kende, vroeg hij mij om te helpen om ontwikkelingen tot stand te brengen.

Dit is de kern geweest van het verzoek van de heer Dijksteel aan mij: hij heeft zich niet gepresenteerd als vertegenwoordiger van de SVB, noch heeft hij mij expliciet of impliciet, namens wie dan ook gevraagd bondscoach te worden. Hij vroeg primair of ik, als persoon en niet in mijn hoedanigheid van voorzitter van de Stichting Suriprofs, mijn medewerking wilde verlenen om ontwikkelingen in gang te brengen. Er zijn in dit verband driemaal mailberichten uitgewisseld, twee daarvan van mij afkomstig (14 en 21 november 2014 en één van de heer Dijksteel (14 november 2014).

Tot slot en wellicht ten overvloede: welke reden valt er te bedenken voor mij, om het bondscoachschap of welk verzoek dan ook afkomstig van de hoogste voetbalautoriteit van Suriname, om een bijdrage te leveren aan de voetbalontwikkeling, te weigeren? De projectie van de werkelijkheid geeft juist een ander beeld: al tijdens mijn actieve loopbaan als speler heb ik mijn betrokkenheid met de Surinaamse gemeenschap in daden omgezet. Aansluitend daarop had ik het genoegen om samen met de Suriprofs-spelers, het bestuur en onze vele vrijwilligers zowel in Nederland als in Suriname vanuit de Stichting Suriprofs in een periode van dertien jaar 50 projecten voor een totaalbedrag van 1.7 miljoen euro in Suriname te helpen realiseren.

Met het vorenstaande sluit ik elke vorm van verdere polemiek af met het toewensen van veel succes aan al degenen die al jaren dagelijks op de velden bezig zijn om iets positiefs tot stand te brengen met het Surinaams voetbal. Het trekken van conclusies laat ik dit keer aan de lezer over!