"Het wordt niet veel soeps vandaag", verzucht Ronald Bottse, bestuurslid van de Surinaamse voetbalhoofdklasser SV Voorwaarts. &quo...
"Het wordt niet veel soeps vandaag", verzucht Ronald Bottse, bestuurslid van de Surinaamse voetbalhoofdklasser SV Voorwaarts. "De trainingen worden slecht bezocht, de discipline is er niet. Door de slechte resultaten van de laatste tijd is het enthousiasme verdwenen. Bovendien zijn vijf spelers naar de avondvierdaagse."
Inderdaad, de bank van SV Voorwaarts, dat laatste in de competitie staat en het afgelopen zaterdag opnam tegen koploper WBC, is verdacht leeg. Net als de vervallen, aftandse tribune van de vereniging, ondanks de lage toegangsprijs van omgerekend net twee euro. "Als er vijftig mensen komen, dan is het druk. Iedereen kijkt liever naar FC Barcelona op televisie", stelt Bottse.
Suriname barst van potentieel voetbaltalent. Denk aan de in Suriname geboren Clarence Seedorf, Edgar Davids, Stanley Menzo, Aron Winter, Dean Gorré, Romeo Castelen en Regi Blinker.
Maar met hun Nederlandse nationaliteit mogen zij niet voor Suriname uitkomen. Het sportpaspoort dat dat mogelijk maakt (Trinidad & Tobago en Jamaica haalden er het wereldkampioenschap mee) is een heet hangijzer en kans dat het wordt ingevoerd, slinkt. "Alleen van de amateurclubs in Nederland kunnen we hier al heel veel jongens goed gebruiken", zegt Bottse, terwijl hij de toeschouwers het stadion binnenlaat. "Maar ja, dat veroorzaakt hier discussie. Krijgen deze sporters bijvoorbeeld stemrecht? Dat ligt ontzettend gevoelig."
In Paramaribo hangt de vlag er daardoor totaal anders bij: 'Natio' (het Surinaams elftal) staat 112e op de FIFA-wereldranglijst. In november tijdens de Caribbean Cup werd een dieptepunt bereikt met de nederlaag tegen het nietige Antigua en Barbuda, een eilandstaat met nog geen honderdduizend inwoners.
Het Surinaams elftal floreerde in de jaren zeventig en was onverslaanbaar in het Caribisch gebied. In 1977 was de Nederlandse oud-kolonie één overwinning verwijderd van deelname aan het WK in Argentinië een jaar later; Mexico was met 8-1 te sterk.
De teloorgang daarna is een blauwdruk voor de terugslag die heel Suriname maakte onder het militaire bewind van de huidige president Desi Bouterse. "In de jaren tachtig is het Surinaamse voetbal onthoofd", stelt Louis Giskus, voorzitter van de Surinaamse Voetbalbond. "Alle kennis en kunde vluchtte naar Nederland. Nu hebben de clubs en de bond geen geld om talent de gelegenheid te geven zich te ontplooien. Kader, begeleiding en faciliteiten ontbreken."
Morgen spelen de Suriprofs (Nederlandse betaalde voetballers met Surinaamse achtergrond) tegen Heracles Almelo een benefietwedstrijd in Rotterdam, in het Spartastadion. De opbrengsten gaan naar verscheidene projecten in Suriname. De Suriprofs, onder leiding van Winston Bogarde en Dean Gorré, komen vervolgens naar Paramaribo, maar niet om te voetballen: dat evenement is afgeblazen na een sponsorconflict. Een aderlating volgens Bottse: "Frustrerend. De Suriprofs betekenen veel voor ons, we hebben iets om naar op te kijken."
Dan de wedstrijd. Voorwaarts (foto: doelman Obrendo Huiswoud) verprutst drie kansen voor open doel en verliest met 0-1. Het spel is ronduit belabberd, voor Suriname geen uitzondering. Bottse, inmiddels op de tribune, berust samen met zijn mede-supporters. "Meer viel er niet van te maken." Hoe hij over nationale selectie denkt? "Ik zie het alleen maar verslechteren, net als bij Voorwaarts. We hebben twintig jaar stilstand gehad en die achterstand haal je niet zomaar in", pareert bondsvoorzitter Giskus. Hij ziet licht aan het einde van de tunnel. "We spelen al meer interlands en de cijfers zijn vaak positief, hoewel we een lange weg te gaan hebben."
André 'Ampie' Kamperveen
André Kamperveen gold in Suriname tientallen jaren lang als synoniem voor voetbal. Als eerste Surinamer speelde hij (in de jaren vijftig) betaald voetbal, bij FC Haarlem. Daarna remigreerde Ampie, werd bondscoach en schopte het tot vice-voorzitter van de Wereldvoetbalbond FIFA.
'Natio' werd onder Kamperveens vleugels een grootmacht in het Caribisch gebied. Wellicht dat dat zo zou gebleven, maar op 8 december 1982 werd hij op 58-jarige leeftijd om het leven gebracht. De profvoetballer, sportbestuurder, journalist, zakenman en politicus is één van de vijftien slachtoffers van de Decembermoorden, gepleegd tijdens het militaire regime van de huidige president Desi Bouterse. Op het FIFA-hoofdkantoor ging de vlag tien dagen halfstok en na de moorden kreeg Suriname een internationale sportboycot van twee jaar opgelegd; het Surinaams voetbal gleed af.
De Trinidadder Jack Warner nam het stokje over bij de FIFA. Trinidad & Tobago plaatste zich voor het WK van 2006, terwijl Suriname worstelde tegen landen als Guatemala en buurland/aartsvijand Guyana.
Ik wil niet aan die verleiding toegeven,maar is Suriname zelf in feite zo'n groot voetballand als dat we zelf denken?Ja,we hebben veel professionele spelers in het buitenland,we zeggen steeds dat het in onze genen zit,maar mijn hemel mang,hoe kan het vandaag anno 2011 nog steeds zo zijn dat Suriname zelf maar geen voorruitgangen boekt?We hebben door de jaren heen steeds mogelijke oorzaken genoemd,het is veelvuldig besproken,we hebben alles geprobeerd via allerlei omwegen het land verder te helpen op sportgebied,maar het lijkt alsof er een soort "vloek" op het land rust.
BeantwoordenVerwijderenWat is dat toch met die Surinaamse regering?De ene na de andere treed aan,maar geen van ze kan (of moet ik zeggen wil?)tot een doorslaggevende beslissing komen wat cruciaal voor het Surinaams voetbal kan zijn.Waarom zijn ze zo bang?Is het dan de angst die steeds maar als een vloek de boventoon moet voeren vanwege een paar sportpaspoorten?
Hebben we dan nog steeds geen lessen geleerd van de andere Caraibische naties zoals Jamaica?Jaar in jaar uit dezelfde frustratie.Soms vraag ik het me wel eens af,houden die politieke leiders in de DNA wel van voetbal?Houden Surinamers in het algemeen wel van voetbal?Van de Trinidadianen kan in iedergeval wel gezegt worden dat ze van hun land houden,ze staan als 1 man achter hun land,politieke leiders,de rijke en de arme mensen,iedereen zet er zijn schouder onder,want ze HOUDEN van Trinidad en ze HOUDEN van voetbal en ze HOUDEN van hun trots!!!
Fawaka nanga unu???????Daarom krijg ik vaak de neiging te denken of wij echt wel zo'n grote voetbal natie zijn als dat we zelf denken en of we echt van ons land houden (uitzonderingen daargelaten natuurlijk),maar het lijkt alsof Suriname er geen donder om geeft om echt te kunnen schitteren op een WK!
Als Suriname echt van voetbal houd,dan moet er nu echt iets gebeuren,anders ben ik bang dat we over 20 jaar nog zullen dromen over een WK.De regering moet zich nu echt het lot gaan antrekken van ons voetbal,en doet hij dat niet,dan is hij geen trotse voetbal liefhebber en houd hij niet van voetbal!Alles valt te overwinnen met Gods wil,als er maar geloof in deze zaak is.
poster naar boven...ben 1000% met je eens
BeantwoordenVerwijderenCompleet eens, we mogen zeggen wat we willen van de TT's maar TT weigert om als een verliezer aan de zijlijn te staan. Su staat al 20 jaren aan de zijlijn te kijken terwijl ik veel bewondering heb voor Ampie, vindt ik toch dat Su vooruit moet kijken. Simpele zaken als dubbele nationaliteit etc... moet mogelijk zijn. Verder zal SOSIS in glorie hersteld moeten worden. Ik blijf erbij dat Su voetballers veel tekortkomen. Basis handelingen als kappen, draaien, schieten en koppen hebben ze niet.
BeantwoordenVerwijderen