Suriname kan topsporters makkelijk naturaliseren

Wetgevingsjurist Owen Venloo (foto) ziet mogelijkheden om topsporters in de Surinaamse diaspora te naturaliseren in 'landsbelang'. ...

Wetgevingsjurist Owen Venloo (foto) ziet mogelijkheden om topsporters in de Surinaamse diaspora te naturaliseren in 'landsbelang'. Met behulp van artikel 9 uit de huidige nationaliteitswet zou dit mogelijk gemaakt kunnen worden. Dit artikel zegt het volgende: "Naturalisatie kan ook om redenen van staatsbelang worden verleend. De wet, waarbij zij verleend wordt, regelt in ieder bijzonder geval de gevolgen van die naturalisatie."

Venloo legt het artikel uit in gesprek met NatioSuriname.com: "Je moet artikel 9 zien als het artikel dat het mogelijk maakt om, op gronden ontleend aan het staatsbelang, op een gemakkelijkere wijze (dan art. 8) de Surinaamse nationaliteit te krijgen. Met 'de wet waarbij ze is verleend' wordt bedoeld de nieuw te maken wet. Om iemand d.m.v. naturalisatie de nationaliteit te geven is er een apart wetje nodig per persoon of groep personen. In Nederland gaat het ook zo. Dus via een aparte te maken wetje krijg je de Surinaamse nationaliteit. Dus in die wet moeten dan ook de gevolgen van die specifieke naturalisatie tegelijkertijd worden geregeld."

Het "aparte wetje" is noodzakelijk, 'omdat men het krijgen van de nationaliteit van het land zo belangrijk vindt dat men dat bij apart wetje doet. Verder wordt er in of door middel van dat wetje niets anders geregeld. Als men meer wil regelen in de nationaliteitswet van Suriname dan kan men altijd een (wijzigings)wetsvoorstel maken bijv. toevoeging van een artikel 9a. Dat kan altijd, natuurlijk volgens de procedure die geldt voor de totstandkoming van wetten.'

Het idee dat het toestaan van een dubbele nationaliteit via deze weg zou botsen met de de Toescheidingsovereenkomst of de Grondwet is niet correct. "De Toescheidingsovereenkomst zegt niets over de nationaliteitswetgeving. Ieder land bepaald (met uitsluiting van andere landen) zelf de eigen nationaliteitswetgeving. Er zijn zelfs landen die hebben bepaald dat hun burgers hun nationaliteit nooit kunnen kwijtraken (Marokko, Egypte, Saoedi Arabië e.a.). Vroeger werd ernaar gestreefd om dubbele nationaliteiten zoveel mogelijk te voorkomen, maar de laatste jaren is die discussie een beetje achterhaald. Door bijv. de Europese Unie en het toegenomen personenverkeer wereldwijd neemt het aantal personen met een dubbele nationaliteit alleen maar toe. Vind ik helemaal geen probleem in een steeds meer globaliserende wereld. Dat ga je straks in Suriname (denk aan het lidmaatschap van Caricom) ook krijgen. Caricom kent ook vrij verkeer van personen zoals de E.U.", zegt Venloo

Om dit artikel 9 te kunnen toepassen (bijv. in het kader van diaspora regeringsbeleid) heeft de Surinaamse regering 2 opties volgens de jurist:
1. of duidelijk algemeen beleid (wanneer is er sprake van staatsbelang) ontwikkelen en vastleggen;
2. of het laten aankomen op (van geval tot geval) ad hoc beleid toepassen.

Beleid
Ook geeft hij aan dat de regering beleid moet formuleren omtrent deze kwestie. "Wat bijvoorbeeld de voetballers betreft, maar dat geldt natuurlijk evengoed ook voor andere beleidssectoren, zal de Surinaamse regering te samen met de betrokken organisaties moeten komen tot serieus beleid, vastgelegd in een regeringsbeleidsplan waarin staat welke beleidsdoelstellingen de regering wil realiseren in een bepaald tijdsbestek. Bijvoorbeeld hoever wil Suriname in bepaalde jaren komen bij Gold Cup, WK, Olympische Spelen enz."

Venloo geeft aan waarom dit belangrijk is. "Het geven van de Surinaamse nationaliteit aan bijvoorbeeld topsporters (in het staatsbelang) is een middel en geen doel op zichzelf. Het doel moet altijd een beleidsdoel zijn dat geformuleerd is in het kader van een bepaald (regerings)beleid. Anders hangt zo'n actie in de lucht, zonder een inbedding in een totaal beleid. De Wereldvoetbalbond FIFA wil wel altijd weten binnen welk regeringsbeleid die nationaliteitstoekenning moet worden gezien."

"Als die ambitie is geformuleerd is natuurlijk de volgende vraag hoe wil men dat dan bereiken. En dan zouden een van de middelen kunnen zijn het werven van Surinaamse talenten uit de diaspora in VS, Nedederland, Ned. Antillen en de rest van de wereld. Om voor Suriname te kunnen uitkomen, bijvoorbeeld in internationale wedstrijden, eist de FIFA dat de betreffende spelers allen de nationaliteit van Suriname moeten bezitten. Suriname zou dan (ad hoc) beleid op dit punt kunnen maken door de betreffende Surinaamse voetballers uit de diaspora (op grond van het staatsbelang art. 9) ook de Surinaamse nationaliteit te geven. Elk land gaat zelf over de eigen nationaliteitswetgeving. Dus Suriname is daar net als alle andere landen vrij in", aldus Venloo.

Wat er uiteindelijk moet gebeuren volgens Venloo is 'dat de Surinaamse regering nu eens eindelijk met Surinaams Diaspora Regeringsbeleid Voetballen (een beleidsnota) moet komen, zodat helder en duidelijk wordt of Suriname wel of geen gebruik wil maken van de talenten (niet alleen op voetbalterrein) in de diaspora.'

Voorbeelden
Venloo is niet te spreken over de kansen die Suriname de laatste jaren heeft laten liggen. "De Olympische goud winnaar, Ranomi Kromowidjojo, Surinaamse uit de diaspora in Nederland, is zo'n sprekend voorbeeld van de kansen die Suriname laat liggen door geen diasporabeleid te ontwikkelen voor de Surinamers (waaronder zeer veel talenten) uit de diaspora's. Ranomi heeft een paar keren publiekelijk gezegd dat ze graag iets zou willen betekenen voor de Surinaamse zwemsport en de vele zwemtalenten daar. Ik heb dat toen (twee jaar geleden) direct doorgemaild naar Hesdey Pigot, vader en coach van een aantal Surinaamse deelnemers aan de Olympische Spelen. Dhr. Pigot heeft, althans naar mij toe, nooit meer gereageerd."

Clarence Seedorf is een ander voorbeeld geeft Venloo aan. "Kijk ook naar hoe eigenlijk teleurstellend Suriname omgaat met een Surinaamse icoon als Clarence Seedorf, die in buurland Brazilië als een vorst wordt binnengehaald. Sprekend en tegelijkertijd zo teleurstellend is het volgende tafereel niet zo lang geleden. Volgens iemand van de Surinaamse Voetbalbond was de verhouding met Seedorf wat bekoeld. Toen men het aan Seedorf vroeg zei deze: 'Ik weet van niets, ik dacht dat de verhoudingen goed waren.'"

Het is allemaal tekenend voor het niet waarderen van je eigen volk, waar het zich ook in de wereld bevindt, meent Venloo. "Laten wij wat dit betreft een voorbeeld nemen aan bijvoorbeeld Israel, India, Turkije, De Kaap Verdische Eilanden en nog heel veel andere landen, die alle een goed ontwikkeld diasporabeleid hebben en zodoende optimaal profiteren van hun talenten , ongeacht waar die talenten in de wereld wonen."