'Kan tegenstander initiatiefwet voorbereiden?'

Column [Dagblad Suriname] - Er is vanuit de samenleving geconcludeerd dat de politieke partij PALU en/of een van zijn vertegenwoordigers t...

Column [Dagblad Suriname] - Er is vanuit de samenleving geconcludeerd dat de politieke partij PALU en/of een van zijn vertegenwoordigers tegen de dubbele nationaliteit is. Hoe kan dan een DNA-lid tegen een wet zijn en deze voorbereiden met het oog op behandeling in DNA? Met andere woorden, is het verstandig om een wetsontwerp in handen te leggen van een Commissie van Rapporteurs-voorzitter (CvR), waarbij de kans bestaat dat hij de aanname van de wet afraadt?

Dat lijkt ons niet logisch. De volksvertegenwoordiger die ervaring heeft op Centraal Bureau voor Burgerzaken (CBB) verklaarde in de media dat de conclusie onterecht is dat hij een tegenstander is van de dubbele nationaliteit. In zijn onderbouwing die hij geeft om dit te illustreren, blijkt echter dat hij inderdaad een tegenstander is. De volksvertegenwoordiger praat over het Surinamer zijn en dat wij eerst kansen moeten geven aan onze eigen mensen, zodat ze zich kunnen verheffen (lees: ons naar een WK kunnen brengen).

Als het volk ondanks alle maatregelen zich niet kan verheffen (lees: dus na alle investeringen na 16 jaar (4 WK’s oftewel in 2030) blijkt dat hier geboren en getogen Surinamers ons niet naar een WK kunnen brengen), dan moeten wij overwegen om derden in onze droom te betrekken. Dat is wat CvR-voorzitter Anton Paal (foto) heeft verklaard op de radio en waarop zijn beredenering neerkomt. Zijn beredenering komt erop neer dat we 16 jaar te vroeg zijn met het dubbele nationaliteit initiatief. Dat betekent dat hij nu tegenstander is van de dubbele nationaliteit, en misschien na 16 jaar niet meer.

Met zijn uitspraak 'charity begins at home' toont hij zich een tegenstander. We kunnen deze conclusie trekken omdat de SVB, de voetbalclubs, de ouders en de samenleving zeer zeker geen voetbalkader in Suriname hebben gekweekt. We zijn niet massaal in het hele land jeugdopleidingen gaan opzetten 16 jaar terug met U-7 voetbal. We hebben dat niet gedaan en we weten niet of we het zouden kunnen opnemen met USA, Mexico en Costa Rica als we het wel hadden gedaan. Als we niet hebben gedaan en dus niet weten of het zou lukken of het vruchten zou afwerpen, moeten we dan weer van voren af aan beginnen en mislukken om dan meer efficiëntere maatregelen te treffen?

De kans dat geboren en getogen Surinamers ons naar een WK brengen, is reëel aanwezig. Maar kunnen we niet alvast gewend raken met WK met onze diaspora-broeders en Surinamers en tegelijkertijd (van daaruit) werken aan onze jeugd? Waarom kan het nooit 'en en' zijn, maar moet het 'of of' zijn? Kunnen we niet werken aan een tweesporenbeleid? De vertegenwoordiger van PALU gaat uit van 'of of' en dat is zeer karakteristiek onder de Surinamers die van deze zaak een emotionele zaak maken en van mening zijn dat Surinaamse sporters het ook zouden kunnen en/of dat de voetballers uit Nederland het niet waard zijn om ons te vertegenwoordigen.

Waarom kunnen uiterst patriottische Algerijnen die als volk voor gezamenlijke kwesties het bloed hebben laten vloeien de dubbele nationaliteit wel gebruiken en wij niet, terwijl zij in het verleden (zie maar 1982) het topniveau op eigen kracht hebben kunnen bereiken en goed konden presteren met pure Algerijnen? Wellicht zouden ze het ook nu kunnen doen, maar de 'pool' van topspelers maakt men nu groter verrijkt met de diaspora om tot een sterker elftal te komen. De trots vanuit de historie die Algerije heeft, hebben wij niet, simpelweg omdat wij voor onze bevrijding geen oorlog hebben gevoerd.

Een deel van de burgerij is tegen de dubbele nationaliteit, en dat komt omdat men vindt dat hun broers en districtsgenoten in de nationale selectie thuishoren. Of ze presteren of herrie schoppen of ons naam te schande maken of technisch ondermaats zijn, maakt voor hen niet uit. We hopen niet dat de CvR-voorzitter van de dubbele nationaliteit tot die hardnekkige groep behoort die gaat voor groepsbelangen. Overigens moeten we aangeven dat er bij burgers uit Coronie en Marowijne er een zekere trots bestaat vanwege sterke districtsploegen en sterke voetbalfamilies die ze hebben voortgebracht in het verleden. De trots is er ook vanwege de bijdrage van de districten aan de topploegen die decennialang achter elkaar en om de beurt Surinaams voetbalkampioen werden en hofleveranciers werden aan de nationale voetbalselectie.

We leven nu in een andere tijd en die trots kan nu getypeerd worden als valse misplaatste trots, omdat prominente toppolitici in deze districten niet eens in staat zijn om een deugdelijke seniorencompetitie draaiende te houden, laat staan een jeugdcompetitie beginnende bij de U-7 en eindigende bij de U20/U21. En niet dat er een gebrek is aan enthousiaste voetballertjes in deze districten.

Overigens moet ook opgemerkt worden dat de aanduiding 'deskundige van de nationaliteitswetgeving' niet verward moet worden met 'kennen van CBB-processen en de CBB-praktijk'. Een nationaliteitsdeskundige moet om te beginnen een jurist zijn die zich gespecialiseerd heeft op het betreffende gebied. De vertegenwoordiger van de PALU die zijn afkeuring uitspreekt met ‘charity begins at home’ heeft affiniteit met nationaliteitenkwesties maar is geen deskundige, omdat hij net een juridische opleiding ontbeert.

Een exclusieve nationaliteit (de eigen nationaliteit) voor de burgers is zowel het uitgangspunt in Suriname als in Nederland. Het accepteren van een nieuwe nationaliteit dient (dus)gepaard te gaan met het verliezen van de eerdere: daarvan gaan ook beide systemen uit. Op culturele gronden wordt bilateraal uitzonderingen gemaakt. In Suriname zal de dubbele nationaliteit alleen werken als beide landen (en hier met name Nederland) een uitzondering maakt waardoor acceptatie van de Surinaamse nationaliteit niet leidt tot verlies van de Nederlandse op termijn. Daarvoor moeten sterke gronden (die soms uitdraaien op issues als patriottisme, verraad, bloedschande etc.) worden aangedragen. Zover zijn we nog niet en onder deze regering zien we de beide ministeries geen afspraken hierover maken. De dubbele nationaliteit kan ons leiden naar een WK en op korte termijn, maar daarvoor is politiek overleg ook nodig. Is voor de dubbele nationaliteit een verkeerde CvR-voorzitter aangewezen?