De stopzetting van de eerste en tweede divisie van de Surinaamse Voetbalbond (SVB) heeft kwaad bloed gezet bij verschillende trainer-coaches...
De stopzetting van de eerste en tweede divisie van de Surinaamse Voetbalbond (SVB) heeft kwaad bloed gezet bij verschillende trainer-coaches uit die twee hoogste klassen van het nationale voetbal. Op social media gingen enkelen zelfs zo ver om de voetbalbond van corruptie en vele andere zaken te beschuldigen. De coaches kunnen zich niet voorstellen dat ondanks dat Suriname al geruime tijd Covid-19-vrij is, er toch niet meer in competitieverband zal worden gevoetbald, terwijl er in andere landen de bal alweer aan het rollen is gebracht of voorbereidingen worden getroffen om de draad weer op te pakken.
De coaches die hun kritiek spuien, zijn van mening dat de SVB de voetballers hun plezier ontneemt. De oefenmeesters zitten ook met tal van vragen. Zij willen weten wat er zal gebeuren met het kampioenschap, de promotie en degradatie en andere zaken. De emoties van de coaches zijn te begrijpen, maar hun reactie is het bewijs van amateurisme en chaos in de Surinaamse sport. Het is duidelijk bewijs dat er geen of weinig overleg is tussen clubbesturen en hun coaches. De voetbaltrainers worden waarschijnlijk niet betrokken bij besluiten die van invloed zijn op hen en de spelers onder hen.
De SVB heeft zeker drie keer vergaderd met zijn leden (de clubs). Bij de tweede meeting vroegen clubvertegenwoordigers om uitstel zodat zij konden terugkoppelen met hun besturen. Uit de boze reacties van de coaches kan worden geconcludeerd dat de bestuurders niet met hen hebben teruggekoppeld over wat te doen met de rest van het seizoen. Zo een zwaarwichtig besluit lijkt te zijn genomen door een bestuurder, die waarschijnlijk aan andere zaken denkt dan slechts het sportieve en prestatieve.
Die gang van zaken is onvoorstelbaar, omdat in elk goedwerkende organisatie een goede samenwerking tussen alle actoren nodig is om successen te kunnen boeken. Dit is het zoveelste bewijs dat de sport in Suriname niet op een gezonde manier wordt bedreven. Vaak wordt er veel naar het hoofd van de sporters geslingerd, maar het gaat ook goed fout bij de mensen die leiding moeten geven. Zo komen vaak genoeg niet alle leden opdagen op vergaderingen waar er belangrijke besluiten moeten worden genomen. Achteraf proberen zij hun falen dan te verbloemen door overal en luid te klagen.
De bestuurders van de clubs lijken niet te weten wat hun functie inhoudt of voeren die niet naar behoren uit. Slechts weinigen komen voorbereid naar de meetings. De overige bestuurders hangen maar er bij en nemen ze het woord, dan komt er weinig zinnigs uit of praten ze over zaken die totaal niet aan de orde zijn. Een goed voorbeeld daarvan was op de voorlaatste vergadering toen Lionel Blokland namens Transvaal de vergadering bijwoonde. Hij kwam niet alleen laat, maar stelde hij ook nog vragen die niet aansloten op het onderwerp. Het ergste was dat de vertegenwoordiger zich niet meer in de zaal bevond toen de vragen werden beantwoord. Dit is totaal geen goed voorbeeld, temeer omdat Blokland ook nog voorzitter is van de Surinaamse Volleybalbond.
Bron: www.dwtonline.com
Foto: www.smesport.com
COMMENTS