'Zelfs Brazilië zou bang zijn voor Natio met profs'

Column [Joey Raymann] - Het WK voetbal 2014 was voor mij persoonlijk in alle opzichten een onvergetelijk evenement. Wat mij opviel, was de...

Column [Joey Raymann] - Het WK voetbal 2014 was voor mij persoonlijk in alle opzichten een onvergetelijk evenement. Wat mij opviel, was de passie waarmee de Surinamers het WK beleefden. Vooral de rivaliteit tussen de vele Brazilië en Nederland fans viel mij op. De discussies tussen deze twee groepen liepen hoger op dan een gemiddelde politieke discussie vlak voor de verkiezingen. Maar goed, het WK is voorbij, we zijn weer allemaal vrienden, dus eind goed al goed.

Tijdens het WK was er ook een andere discussie aan de gang, namelijk over de kansen van Suriname om een WK-eindronde te bereiken. Aan de ene kant had je voorstanders van een speciale status voor buitenlandse voetballers met Surinaamse roots (Suriprofs), zodat het voor hen mogelijk wordt om uit te komen voor Suriname. Deze mening wordt ook gedeeld door de Surinaamse Voetbalbond, die inmiddels een wetsvoorstel heeft ingediend om dit mogelijk te maken.

Daar tegenover stonden de nationalisten die vinden dat Suriname er kan komen op eigen kracht, met een goed beleidsplan voor de nationale voetbalcompetitie, zonder bemoeienis van buitenlandse voetballers.

Ik denk dat als we het op eigen kracht willen doen, er zoveel zal moeten veranderen op het gebied van beleid, competitie opzet, coaching etc. dat het nog jaren zal duren voordat we enige veranderingen zullen merken. Bij de andere optie, het toelaten van spelers met een andere nationaliteit, krijgt onze nationale selectie zeker een ervaring en kwaliteitsimpuls, maar de toppers spelen al voor Nederland en we kunnen ook geen wonderen verwachten van de overigen.

Tegenstanders van het wetsvoorstel vinden dat Natio zal bestaan uit spelers die geen echte band hebben met Suriname, maar genegeerd worden door landen als Nederland. Maar eigenlijk is een nieuw wetsvoorstel niet alleen voordelig voor Nederlanders die buiten de boot vallen bij Oranje, maar kan het mogelijk ook voor de Surinaamse sporters hier een brug zijn naar een prof carrière overzees.

Voor talentvolle Surinamers is het momenteel een lastige situatie, want zij kunnen zich door het gebrek aan mogelijkheden en faciliteiten hier, maar tot een bepaald punt ontwikkelen in Suriname, maar om het hoogst haalbare na te streven, zijn ervaring en ontwikkeling juist van groot belang. Als een voetballer de beste van zijn team is, dan is het goed voor zijn ontwikkeling als hij naar een beter team verhuist. Wanneer die voetballer tot de besten van zijn land behoort, dan moet hij verhuizen naar een groter voetballand om zich verder te ontwikkelen.

Voor elke voetballer is het een droom om zich in Europa verder te ontwikkelen, maar veel landen in Europa hebben een moeilijk beleid als het gaat om spelers van buiten Europa. In Nederland bijvoorbeeld, zijn clubs verplicht om een speler van buiten de EU een salaris aan te bieden van minimaal 450.000 Euro. Deze maatregel is genomen om de eigen talenten te beschermen tegen een toestroom van middelmatige spelers uit onder meer Afrika. Logischerwijs zal geen enkele club het risico nemen om een speler dit salaris aan te bieden die zich alleen in de Surinaamse amateur competitie heeft bewezen.

Maar, wat als deze speler de Nederlandse nationaliteit zou kunnen aannemen, om zo een grotere kans te maken op een professionele sport carrière in Europa? Dan betekent het in de huidige situatie wel meteen het eind van zijn interland carrière voor Suriname. Dus terwijl de Turkse, Marokkaanse, Ghanese en Kaapverdische Nederlanders zich volledig ontwikkelen in Nederlandse jeugdselecties, waarna ze hun moederland naar een hoger niveau kunnen helpen, zouden wij alleen het Nederlands elftal sterker kunnen maken.

Ook als we naar andere landen kijken, is de Surinaamse situatie eigenlijk een uitzondering. Er zijn talloze voorbeelden van voetballers die hebben gespeeld voor alle vertegenwoordigde jeugdselecties van een land, en daarna gewoon konden kiezen tussen vaderland en het land waar de speler al jaren speelt en woont. Buitenlandse voetballers met Surinaamse roots wordt deze keus helaas middels de wet ontnomen.

Ik weet niet of er een wetsvoorstel kan worden geformuleerd om dit alles op te lossen en overigens is het, gezien het aantal inwoners, absoluut geen schande dat wij nooit een WK-eindronde hebben bereikt, maar als we kijken naar de lange lijst van voetballers die in de loop der jaren allemaal voor Suriname konden uitkomen als de wetgeving het toeliet...

Ja, dan zou zelfs recordkampioen Brazilië een beetje bang voor ons zijn.

Geschreven door, Joey Raymann, vanuit Paramaribo. Raymann is hoofdredacteur van het Surinaamse sportblad Sportxmagazine.