Waar is dat feestje? Na de champagne van vorige week in het GelreDome, vloeide er dit keer bier in Paramaribo, waar Vitesse de PARBO Bier Cu...
In zijn hand een gouden schoen, aan zijn voeten twee plastic teenslippers. Zijn nieuwe voetbalschoenen had hij al vóór de prijsuitreiking weggegeven. "Aan een speler van Guyana. Die jongens zijn zo arm daar. Aan mijn voetbalschoenen heeft hij meer dan aan mijn shirt." Een half jaar na zijn entree bij Vitesse op Cyprus, ging Jonathan Reis met hernieuwd zelfvertrouwen op vakantie. Maandagochtend stapte hij op Zanderij samen met zijn landgenoten Alex en Anderson op de lijnvlucht van de SLM naar Belem. "Vakantie. Eindelijk. Het was een moeilijk half jaar", sprak hij weemoedig. "Maar het komt goed. Alles komt goed. Ik wil er zijn op 1 juli. Fijne groep, goede jongens."
Terwijl Reis met zijn gebarsten stem zijn woorden in grappig Nederlands stamelde, bedankte aanvoerder Nicky Hofs het talrijke publiek in het André Kamperveen stadion, ten stak intussen de toernooi-beker omhoog. "Waar is dat feestje? Hier is dat feestje", zongen zijn ploeggenoten op het podium. Met het winnen van de PARBO Cup zette de selectie een punt achter het succesvolle seizoen 2011/2012. Maandag neemt het gezelschap de nachtvlucht van SLM naar Schiphol, daarna is het vakantie. Het seizoen was lang en slopend geweest, maar in stijl afgesloten. Iedereen kon tevreden zijn. De organisatie van de PARBO Cup was dat zeker. Het grootste biermerk van Suriname constateerde dat er in jaren niet zoveel mensen bij een voetbalwedstrijd in Suriname geweest waren. "Bijna 4.000. Voor Nederland misschien een laag aantal, maar het betekent óók, dat bijna 1% van de Surinaamse bevolking aanwezig was. En, iedereen heeft een kaartje gekocht." Er was in het André Kamperveen-stadion dit jaar een strenge veiligheidscontrole gehanteerd, aangezien er in het verleden doorgaans meer mensen op de tribune hadden gezeten dan dat er kaartjes waren verkocht. Desi Bouterse had zich uiteindelijk toch niet onder de aanwezigen bevonden. De komst van de staatspresident was wel aangekondigd, uitgebreide veiligheidsmaatregelen getroffen, maar uiteindelijk werd het bezoek tien minuten voor de verwachte aankomsttijd geannuleerd.
Aangezien het de afgelopen dagen droog was en warm, hebben de Vitesse-spelers na hun avonturen in het tropisch regenwoud, de tijd stukgeslagen aan het zwembad van het Torarica Hotel, zich aan de onovertroffen Surinaamse keuken tegoed gedaan en wat uitstapjes gemaakt naar het historische stadscentrum van Paramaribo, dat door de VN-cultuurorganisatie UNESCO tien jaar geleden op de Werelderfgoedlijst is geplaatst. Het viel dan ook niet mee zich op te laden voor het hoogtepunt van het toernooi, de wedstrijd tegen de Suriprofs/Natio, in de volksmond ‘Surimix’ genoemd. Coach Dean Gorré, die tegenwoordig voor de Schotse bond werkt, heeft vijf spelers uit de nationale competitie van Suriname een basisplaats gegeven. En die gaan er voor. Eloy Room moet Vitesse in de eerste helft in de wedstrijd houden met een handvol goede reddingen. De Arnhemmers komen op het slechte veld maar niet op gang, Wimilio Vink stapt in een kuil, klapt door de enkel en moet door Han van den Berg worden weggedragen. De laatste daad van de lange fysiotherapeut, die na 14 jaar Vitesse een andere uitdaging heeft gevonden. Met kramp, kracht, geluk en Eloy Room wordt de rust met 0-0 gehaald.
Loom bewegen de Arnhemmers zich over het veld. Ook de zonverbrande Tjabi's Hofs en Büttner kunnen het middenveld niet naar hun hand zetten. De enige die met regelmaat een sprint trekt is Michihiro Yasuda. De Japanner die bijna verongelukte in het regenwoud is ditmaal getroffen door diarree. De oplettende toeschouwer ziet hem regelmatig tussen dug-out en toiletten op en neer sprinten. Na de rust is het echter gedaan met de landerigheid. De Surinaamse ploeg is in de lokale media afgemaakt na de onverwachte nederlaag tegen Guyana en is uiterst gemotiveerd een goed resultaat te halen. De partij wordt allengs harder. Vitesse krijgt eindelijk het ritme van wedstrijd te pakken. En dan, opeens, is er Jonathan Reis. Uit het niets, zoals alleen hij dat kan. Een lage voorzet van Patrick van Aanholt, laat hij Robinhood-keeper Ronny Aloema met een subtiele, maar technische oh zo moeilijke voetbeweging met de hak kansloos en het staat 0-1. "Jona moet blijven", vinden de spelers. "Is niet normaal, wat hij allemaal kan met een bal." Na Reis’ treffer, speelt Vitesse de wedstrijd geroutineerd uit. Acht minuten voor tijd kopt Just Berends een voorzet van Alex Büttner in: 0-2. De tegentreffer van Sparta-speler Sidney Schmeltz komt te laat.
Voor de wedstrijd was er gegeten met de Suriprofs, na afloop weer. Vitesse gaat de stad nog in. Nog één keer. Nog één keer samen. Alleen de drie Brazilianen gaan niet mee. Ze moeten steenvroeg met een busje naar de luchthaven. Ook voor Stanley Menzo is er een cadeau van de spelers. En warme woorden van Piet Velthuizen. Dat Menzo meer is dan een assistent-coach, wist iedereen wel. In Suriname is de bewondering van de groep alleen nog maar gestegen voor de voorzitter van de Suriprofs. Deze onbezoldigd ambassadeur van Suriname in Nederland is dag en nacht in touw met de talloze plichtplegingen die hij heeft. De volgende ochtend stapt hij monter in een auto die hem naar Nickerie brengt, aan de westgrens met Guyana. Vier uur heen, vier terug. Kunstgrasveldje openen dat er door de steun van de Suriprofs is gekomen. Alleen Jonathan Reis was hem vooraf gegaan. Samen met de tweeling stond hij al om vijf uur bij de receptie van het hotel, voor transport naar de luchthaven. En wie waren gekomen om hem uit te zwaaien? De Tjabi's. "Terugkomen, hè?", is de boodschap aan de Braziliaan. "Tuurlijk," zegt hij, enigszins aangedaan, "Vitesse was goed voor mij."
COMMENTS