Seedorf, Davids, Kluivert en vele andere internationale topvoetballers hebben hun roots in Suriname. Maar terwijl landen als Kameroen en Zu...
Seedorf, Davids, Kluivert en vele andere internationale topvoetballers hebben hun roots in Suriname. Maar terwijl landen als Kameroen en Zuid-Korea schitteren tijdens de WK's en een klein landje als Trinidad & Tobago zich in 2006 plaatste voor het WK in Duitsland, stelt het nationale team van Suriname internationaal niet veel voor.
Sportjournalist Diederik Samwel (foto: rechts, tijdens de persconferentie van de Digicel Caribbean Cup 2010) schreef in 2008 een boek over het Surinaamse voetbal. Omdat dit boek in Suriname nooit verkrijgbaar is geweest, geeft hij nu een herziene versie uit, dat werd gepresenteerd aan de vooravond van het Caribische Digicel-toernooi. In het boek beschrijft Samwel hoe Suriname het WK van 2010 miste. "Ik heb het aangevuld met recente interviews."
Ook is er in het boek een uitgebreid portret opgenomen van André Kamperveen, die wel 'The Godfather van het Surinaamse voetbal' wordt genoemd. Hij was een goede voetballer en trainer. Hij was op het moment dat hij omkwam bij de Decembermoorden in 1982 bestuurder in de wereldbond FIFA. "Hij was misschien wel de beoogde FIFA-voorzitter." Samwel vraagt zich af hoe het dan zou zijn gegaan met het Surinaamse voetbal.
Volgens de journalist zit het Surinaamse voetbal al tientallen jaren in het slop. Het komt niet verder dan amateurniveau. Het geld ontbreekt om de spelers een paar weken vrij te stellen om zich voor te bereiden op een toernooi. "Aan het talent ligt het niet. Het komt er alleen niet uit."
"Ik ben gefascineerd door het merkwaardige paradox tussen het volop aanwezige voetbaltalent en de matige prestaties op de internationale velden. Natuurlijk is het te verklaren. De voetballers van het Surinaams elftal hebben nog een lange weg te gaan naar het WK. Vaker en scherper trainen kan geen kwaad. Iets meer beleving evenmin. Maar ja, tussen wedstrijd en training door moeten de spelers gebakken leguaan met uitjes klaarmaken. Hun geblesseerde knie in boskruiden verpakken. Of van zes uur ‘s ochtends tot drie uur ‘s middags de meterstanden opnemen."
Daarnaast ontbreekt het bij veel spelers aan de juiste motivatie, geeft Samwel toe. Tekenend is volgens hem dat er na de mislukte kwalificatie voor 2010 er twee jaar niets is gebeurd om het voetbal op een hoger niveau te brengen. Daardoor is Suriname kansloos voor 2014.
Samwel is vereerd dat dit boek uitgekomen is. "Ik heb in 2008 alle WK-kwalificatiewedstrijden van Suriname gevolgd. Dat heb ik gedaan omdat ik geïnteresseerd ben in Surinaams voetbal. Het symboliseert wat er in de samenleving is aan talent. Met de dubbele nationaliteit moet het wel lukken, want Jamaica en Trinidad hebben hiermee het WK gehaald. Guyana is ook bezig deze weg te bewandelen."
De eerste wedstrijd van het Surinaamse elftal in het Caribisch Kampioenschap tegen de Nederlandse Antillen werd met 2-1 gewonnen. Het winnende doelpunt werd uit een strafschop in blessuretijd gemaakt door de Surinaamse keeper Aloema, die ook in het boek van Samwel staat en volgens de auteur 'een held' is.
COMMENTS